تهِ بیهودگی زندگی. خیلی با کارهای جارموش حال می‌کنم. مخصوصاً فضاهایی که توی فیلم‌هاش نشون میده. ممکنه فیلمه در ظاهر هیچ چیزی نداشته باشه ها... ولی دیدنش لذت‌بخشه. آدم دلش می‌خواد اون فضاها رو تجربه کنه. ترکیب‌بندی‌ها و کادرهاش هم خیلی خوبه. معلوم هم هست که به صورت عشقی و ذاتی این‌جوری در میاد.