این فوق‌العاده است. بچه‌ها می‌رن پارک آبی و کارتمن می‌بینه همه جزو اقلیت‌های نژادی و ملیتی هستن، بعد شروع می‌کنه به خوندن یه آهنگ. جدی‌بودنی که توی اجرای آهنگ‌های ساخته‌های تری پارکر و مت استون هست واقعاً مثال‌زدنیه.

ضمناً داستان اصلی اینه که ادرار افراد توی پارک آبی باعث یه فاجعه می‌شه سرریز می‌کنه. تیکه‌ی خنده‌دار خیلی زیاد داشت.

داستان باحال و خنده‌ی کم. بعد از این اپیزود دو تا دیگه هم پخش شده، از جمله اپیزود اول سیزن چهارده.

یا عیسی مسیح!
در حال پوست‌کندن پرتقال بودم و با دیدن این اپیزود دستم رو بریدم. با توجه به این‌که جیکوب گفت جزیره مثل اون چوب‌پنبه می‌مونه، غرق‌شدن جزیره باعث گسترش بدی شده؟ منظور آدم‌های توی کشتی از این‌که می‌گفتن شیطان رو می‌بینن چی بود؟ نکته‌ی دیگه اینه که دوگن به سعید و اهریمن به ریچارد گفتن که نذار قبل از این‌که کاری بکنی یک کلمه حرف بزنه. نمی‌دونم معنای سریالیش چیه ولی شاید به قضیه‌ی گفتگو در عوالم بالا اشاره‌ای داشته باشه.
بعضی وقت‌ها فکر می‌کنم نکنه لاست اون‌قدرها هم که موقع دیدنش فکر می‌کردیم خوب نباشه، ولی همچین اپیزودهایی از حرفی که زدم پشیمونم می‌کنن.

یه فیلم مستند در مورد دین. اسم اجراکننده‌ی فیلم bill maher ئه و قیافه‌ش خیلی آشناست، ولی الآن سرچ کردم و دیدم توی فیلم خیلی مطرحی حضور نداشته که بخواد آشنا باشه. ظاهراً شو اجرا می‌کنه. توی این فیلم می‌ره سراغ افراد مختلف با اعتقادهای مختلف و سعی می‌کنه مسخره‌شون کنه. اکثراً هم مسیحی هستن. کلاً هدف فیلم اینه که بگه دین داستانیه که معلوم نیست چجوری سر هم شده. مثلاً راجع به عیسی مسیح، این‌طوری می‌گه که چنین شخصیتی با این ویژگی‌ها، توی چند تا از اساطیر قبل از خودش هم نقل شده بوده. یعنی کسی که از یه باکره به دنیا میاد و غسل تعمید داده می‌شه و دوازده حواری پیدا می‌کنه و... اتفاقاً از آیین میترائیسم مثال می‌زنه (یعنی یه همچین شخصیتی توی میترائیسم هست). شاید هم بلوف می‌زد تا اون‌ها رو زمین‌گیر کنه.

چندتا نکته به ذهنم رسید. اول این‌که اهریمن تأکید کرد نفرت رو به عنوان نیروی پیش‌برنده به کلیر داده، و این دقیقاً خلاف جیکوب و خداست که عشق رو به عنوان این نیرو قرار می‌ده. یه جا هم اومد دست کیت رو بگیره که کیت فقط نگاهش کرد، فکر کنم این مثل لمس‌کردن جیکوب می‌مونه و همون تأثیر رو داره، با این تفاوت که این‌جا خود انسان باید بره طرف اهریمن، و اون‌جا جیکوبه که میاد به طرف انسان.

لاست تمام قصه‌های جهان رو یک‌جا جمع کرده. نمی‌دونم چی می‌شه گفت. تناظری که بین وقایع زندگی بیرون جزیره و زندگی داخل جزیره وجود داره جزو نقاط قوت فیلمنامه‌شونه. فقط تعجب می‌کنم از این استحکام.

این رو خیلی وقت پیش دیدم ولی نمی‌دونم چرا یادم رفته بود بنویسم. قضیه‌ی لشکرکشی اهریمنه. ما که حال کردیم.

فیلم ایده‌آل از نظر من همینه. داستان ساده و شاهکار، رنگ‌های عالی، کادرهای حساب‌شده، بازی‌های خاص و خدا... به‌شدت پیشنهاد می‌کنم. در اولویت همه باید قرار بگیره. ساده و غیر روشنفکری و کامل.

خیلی عالی بود. نشون میده که جیکوب چجوری اینها رو از قدیم می‌دیده. بچه‌ی جک هم کلاً جالب بود. بازیگر خوبی رو هم انتخاب کرده بودن. سؤال من اینه که قبل از این‌که شیطان به شکل جان لاک در بیاد، با چه شکلی با کلر در ارتباط بوده.

من که خوشم اومد. دیالوگ‌های فیلم خیلی کمه ولی اصلاً خسته‌کننده نیست. تعلیقش هم طوری نیست که نفس آدم رو حبس کنه. یه کاکاسیاه مرموز وارد یه شبکه‌ی عجیب شده و ظاهراً داره یه مأموریت انجام می‌ده، و تنها چیزهایی که می‌دونیم همینه.
اینجا هم باز مشکل این رو داشتم که نشانه‌ها مشخص بودن ولی معناها نه، البته اگه چیزی وجود داشته باشه.