کارگردان: جیم جارموش

سیاه و سفیده. راجع به یه‌کسی که برای پیداکردن کار می‌ره توی یه شهر غریب، بعد می‌بینه که کارش رو قبلاً دادن به یکی دیگه. این هم شانسکی با یه دختری آشنا می‌شه و اینا. از قضا این دختره، نامزد پسر صاحب‌کارش بوده. خلاصه این ویلیام بلیک، می‌زنه پسره رو می‌کشه. حالا چرا؟ چون پسره هم دختره رو می‌کشه. بعد دیگه همه‌ی شهر می‌افتن دنبال این ویلیام بلیک که بکشن‌ش. اون هم با یه سرخ‌پوست به اسم "هیچکس" هم‌سفر می‌شه. سرخ‌پوست، قبلاً شعرهای "ویلیام بلیک" رو توی کتاب‌های درسی‌شون خونده بوده و الآن هم فکر می‌کنه این همونه. خلاصه که اینجوریا.
من که خیلی با فضاسازی فیلم حال کردم. کلاً هم توی دو تا نشست دیدم‌ش. یه‌بار ۵۰دقیقه و یه‌بار هم ۷۰دقیقه‌ش رو یک‌ضرب دیدم که خب برای من رکورد خوبیه. ضمناً فکر می‌کنم اولین فیلمی بود که از جارموش می‌دیدم. البته به‌جز گل‌های پژمرده که اون رو هم توی جشنواره دیدم که همه‌ش رو سانسور کرده بودن.

[۸ مهر، ساعت ۲:۰۰]