کارگردان: مرجان ساتراپی

نوع داستانی که روایت می‌کنه – یعنی حوادث ایران پیش از انقلاب و بعد از اون – طوریه که امکان انسجام و یک‌پارچگی رو نمی‌ده. برای همین ممکنه فیلم شلخته‌ای به‌نظر برسه و خط داستانی محکمی نداشته باشه. [چون موضوع اصلیش خودِ مرجان ساتراپیه.]

سکانس‌های کوتاه خیلی خوبه. برای همین به‌هیچ‌وجه خسته‌کننده نیست. در مورد حوادث و واقعی‌بودن و این‌ها هم نظری ندارم جز اینکه اغراق، ویژگی این کاره.

از نظر تکنیک هم جالب بود. کلاً از انیمیشن‌هایی که در فرمْ فاصله رو با واقعیت حفظ می‌کنن خوشم میاد.
***
[۲۸ اسفند ۱۳۸۶، ۲۲:۰۰]