بدک نبود. اونقدرها خوشم نیومد البته. هتل دلفین، همه‌ی اتاق‌هاش رو کرایه می‌ده غیر از اتاق ۱۴۰۸. چون این اتاق نفرین‌شده‌ست. یه نویسنده‌ی کتاب‌های ارواح می‌خواد بره توی این اتاق تا در موردش مطلب بنویسه. مدیر هتل کلی سعی می‌کنه جلوش رو بگیره اما آخر موفق نمی‌شه. توی اتاق پدر این نویسنده‌هه در میاد خلاصه. اما یه جوریه که نمی‌دونیم توهمشه یا واقعاً داره اینجوری می‌شه. آخرِ آخرِ فیلم البته می‌فهمیم این رو هم.

یکی از چیزهایی که باعث می‌شد زیاد ترسناک نباشه، این بود که دشمن مشخصی وجود نداشت برای ترس. و اگر هم وجود می‌داشت، پوشیده نبود. چیزی که باعث می‌شه آدم از فیلم یا هر چیز دیگه‌ای بترسه، ناشناخته‌بودن منبع ترسه. کارگردان باید همیشه اون رو پنهان نگه داره.
***
[۲۶ شهریور ۱۳۸۶، ۱۶:۰۵]