خیلی کم پیش میاد که از فیلم یا سریالی خنده‌م بگیره. وقتی هم کسی بگه فلان فیلم خنده‌داره، فرض رو بر این می‌ذارم که من رو نخواهد خندوند. اما ساوث پارک به صورتی افسانه‌ای این قدرت رو داره. واقعاً خنده‌داره. یعنی این رو قول می‌دم.

این قسمت در مورد پدربزرگ استنه که دلش می‌خواد بمیره و مدام از استن می‌خواد که بکشدش. از طرف دیگه یه برنامه‌ی تلویزیونی هست به اسم فیلیپ و ترنس که خودش آخر خنده‌ست؛ ولی برای بچه‌ها بدآموزی داره. برای همین والدین اینا تصمیم می‌گیرن راه‌پیمایی راه بندازن علیه این برنامه. باحالترین جاش، وقتیه که اینا با یه چیزی شبیه تیرکمون خودشون رو می‌کوبن به ساختمون کارتون و خودکشی می‌کنن تا اعتراضشون رو نشون بدن.

ضمناً من عاشق قهقهه‌زدن‌های این شخصیت‌هام. گفتم که خیلی خیلی خوب دارن از فیزیک بدنی شخصیت‌ها برای خندوندن تماشاگر استفاده می‌کنن.

صحبت‌های سازنده‌هاش در اول هر اپیزود هم خیلی باحاله. طرف از تری پارکر پرسید قضیه‌ی ترنس و فیلیپ چیه؛ و اون هم جواب داد: "اینا دو تا پسر کانادایی‌ان... برای همینه که انقدر لوس و بی‌مزه هستن."
***
[۱۷ مرداد ۱۳۸۶، ۶:۴۰]