یک فیلم در جهت تبلیغ سرمایه‌داری. آدم بدبختی که اتفاقاً سیاه‌پوست هم هست و داره توی بدبختی و ترس از آخر ماه و پرداخت‌نشدن اجاره و جریمه‌ها دست و پا می‌زنه. هالیوود می‌خواد بگه که یه سیاه‌پوست فقیر می‌تونه توی امریکا این همه رشد کنه. آخر فیلم می‌نویسه که نمی‌دونم کریس فلان‌قدر پولدار شد و... البته فیلم خوش‌ساختیه. تونسته برای این حرف‌هایی که می‌خواسته بزنه، خیلی خوب عناصر و ریزه‌کاری‌ها رو کنار هم بچینه. هالیوود در ساختن این نوع فیلم‌ها استاده.
برای سرگرمی خیلی فیلم خوبیه. به شرط اینکه با همین دیدی نگاهش کنید که گفتم.
***
[۲۷ مرداد ۱۳۸۶، ۱۵:۵۰]