فیلمیه که بی‌بی‌سی راجع به زندگی روزانه توی تهران ساخته. کسی که گزارش‌ها رو تهیه می‌کنه و حرف می‌زنه و اینا، راگه عماره. آدم باحالی بود... خوشم اومد ازش.

سراغ جنوب و شمال تهران رفته. نمی‌دونم چرا اسمش رو گذاشتن راگه در ایران. خب می‌گفتن راگه در تهران دیگه. هم با مردم کوچه و خیابون مصاحبه کرده، هم با مشهورترهایی مثل بزرگمهر شرف‌الدین یا بنیامین.

من انگلیسیم خوب نیست... یعنی در حدی نیست که بتونم خوب حرف بزنم. اما اگه کسی خوب حرف نزنه یا غلط‌غولوط داشته باشه، متوجه می‌شم. توی مصاحبه‌هایی که کرده بود، نصف بیشتر ملت بلد نبودن صحبت کنن. خب مرض دارین؟ مثل بقیه فارسی حرف می‌زدین دیگه. مخصوصاً این شرمین نادری. مهم نیست حالا.
کلاً من خیلی حال کردم. فیلم واقع‌گرایانه‌ای بود تقریباً.

اینجا هم که اصل مطلب رو می‌تونین بخونین. راست می‌گه... اونجایی که راگه سر و ته نمازش رو هم میاره ته خنده‌ست. ضمناً... راگه واقعاً عالی صحبت می‌کنه... خیلی واضح و خوب.
***
[۲۷ اسفند ۱۳۸۵، ۱۸:۲۰]