بالاخره یه فیلم درست و حسابی دیدم که آخرش حال کرده باشم. فیلم‌هایی که راوی دارن معمولاً بد از آب در نمیان. مخصوصاً که صدای راوی جذاب باشه... مثل فایت کلاب. آخرش بی‌نظیر بود:
ایده‌ی یه مسابقه‌ی جدید به ذهنم رسیده. سه تا پیرمرد با سه تا تفنگ پر روی صحنه‌ان. هر کدوم داستان زندگیشون رو تعریف می‌کنن،‌ با آرزوها و رویاهاشون. بعد می‌بینن که چقدر به اون ایده‌آل‌ها رسیده‌ان. برنده کسیه که مغزش رو داغون نکنه. جایزه هم یه یخچاله.