نمی‌دونم چی باید بگم در مورد ساوث‌پارک. واقعاً باید او ذهنی رو که چنین چیزهای نابی از توش در میاد ستایش کرد. الآن ذهن‌های ما خیلی بسته شده و نمی‌تونیم دیگه چیز جدید خلق کنیم. تمام ذهنیت‌های ما، حتی اون‌هایی که جدیدن، از جمع داشته‌های قبلیمون درست میشه. اما تری پارکر و مت استون چرت و پرت ناب و اصیل توی ذهنشون می‌سازن. در عین حال هم حرف‌های فوق‌العاده گنده‌ای می‌زنن. اینجا هم نهادی که به‌ش گند می‌خوره واتیکانه. تیکه‌های خیلی باحال زیاد داشت... یعنی طنز معنی‌دار و این حرف‌ها. البته نباید تو ساوث‌پارک دنبال معنی گشت.