آیا حرفی باقی می‌مونه؟ آدم می‌مونه تو کفِ بنجامین از یک سو؛ و از سوی دیگر فیلم‌نامه‌نویس‌های لاست. لامصبا وقتی هم می‌خوان بیننده رو متأثر کنن خوب کارشون رو انجام میدن. یکی از حربه‌هاشون هم که با این شیوه‌ی روایت جدید دارن استفاده‌ش می‌کنن، اینه که مدام فکر می‌کنی داره آینده رو نشون میده... و در این بین یهو می‌فهمی گذشته رو داشته نشون میداده. مثل یوسا دقیقاً.
***
[۱۳ شهریور ۱۳۸۷، ۱۸:۱۰]