لامصب حتی صبر نمی‌کنه که آدم شوکه بشه. بعد از مدت‌ها گذشته‌ی کلیر رو نشون داد و رسماً دیگه اینجا نقطه‌ی کف‌کردن آدمه... همون از کنار هم می‌گذریمی که آزاده‌خانوم گفت. این آخر اپیزود هم که طبق معمول شاهکار بود. دارم فکر می‌کنم موقع پخش جهانیش چه کیفی میداده... مردم برای اینکه ببینن بعدش چی میشه مجبور بودن یک‌هفته صبر کنن. تازه فاصله‌ی بین فصل‌ها که دیگه هیچی...

[۳ شهریور ۱۳۸۷، ۳:۱۰]