داستان فوق‌العاده و گیج‌کننده‌ی لاست نباید بذاره که از عنصرهایی مثل فیلمبرداری بی‌نظیر و تدوین و این‌جور چیزهاش غافل بشیم. واقعاً به جای این‌که چند فیلم سینمایی ببینیم، باید لاست رو چندبار ببینیم. من که با وجود تعداد زیادی فیلم که دستم اومده، اصلاً رغبت نمی‌کنم غیر از لاست چیز دیگه‌ای ببینم. این از ما. باز هم از محدثه تشکر می‌کنم. عمیقاً.

حالا چون این‌جا رو عده‌ی کمتری می‌خونن یه درددلی هم با شما بکنم. خدایی یکی از حال‌به‌هم‌زن‌ترین اتفاقاتی که اطرافم می‌بینم، این اعتماد‌به‌نفس مشمئزکننده‌ایه که همه بعد از رفتن به دانشگاه [هر جوریش... حتی این درپیت‌ها] پیدا می‌کنن. واقعاً... یعنی چه طوری بگم... مثلاً همین که تمام فعل‌های موردِاستفاده‌شون تبدیل میشه به اول‌شخص مفرد. تمام ضمایر هم همین‌طور. مثلاً اگه دسته‌جمعی هم کاری رو انجام داده باشن، میگن «رفتم فلان‌جا» و ادامه‌ی فلان. خلاصه کنم؟ آقا عجب انایی پیدا میشن.
***
[۲۹ مرداد ۱۳۸۷، ۲:۲۵]