واقعاً لذت بردم از دیدنش. ولی نمی‌تونم بگم شاهکار بود. سازنده‌ش همون کارگردان ران لولا رانه. با دیدن چند دقیقه از فیلم هم قشنگ میشه این رو فهمید. سبک خودش رو داره خلاصه. لوکیشن‌ها و فیلمبرداریش واقعاً عالی و تکه.

یه نفر که موقع فرار باعث تصادف یک دختر با تریلی میشه، به صحنه‌ی حادثه برمیگرده و جون دختر رو نجات میده. این دختره عاشق طرف میشه و دنبالش رو می‌گیره. بعد طی یک دزدی بانک که اون پسره توش نقش داشته، دختره هم وارد میشه و یه جورایی برای فرار و پنهان‌شدن میرن به اون بیمارستان روانی‌ای که دختره توش کار می‌کنه.

از این حالت‌های وصل‌شدن اتفاق‌ها هم داره تقریباً. سعی کرده تم‌های ران لولا ران رو یه جوری توی این هم پیاده‌سازی کنه و به نظرم موفق بوده. یعنی توش چشم نمی‌زنه و زورکی نیست.

من خیلی خوشم اومد؛ ولی فکر نمی‌کردم نخل طلای کن رو برده باشه. امتیازش هم توی سایت‌ها معمولاً زیاد بالا نیست. داستانش مربوط به زوج ازدواج‌نکرده‌ایه که یه بچه به دنیا میارن و پسره که تو کار مال‌فروشیه، تصمیم می‌گیره بچه رو بفروشه. همین کار رو هم می‌کنه و وقتی می‌بینه دختره چه حالی بهش دست میده، بچه رو پس می‌گیره. اما مال‌خر‌ها از پسره می‌خوان که خسارت بده...

فوق‌العاده. استن برای پول‌درآوردن رفته مربی هاکی مهدکودکی‌ها شده. یه یارویی هم هست که به عنوان روایتگر حضور داره و جداً ایده‌ی شاهکاریه بودنش. استفاده‌ی به‌جا از کلیشه‌ها!
آخرش هم خیلی منطقی تیم بزرگسال‌ها می‌برن و اون بچه‌هه می‌میره. از اینجور کاراشون خیلی خوشم میاد. راستی صدای بچه‌های رده‌ی سنی الفشون به صورت عجیبی خوبه. نمی‌فهمم چجوریه...

مطلقاً شاهکار! صحبت‌های تلفنی اریک کارتمن با خودش خیلی باحال بود. اون آخرش هم که دوباره زنگ زده بود به خودش و می‌گفت دو ماه رو صبر کن عالیه. کلاً از نظر فیلم‌نامه و این حرف‌ها خیلی باحال بود.

جزو خیلی خوب‌هاست. کارتمن چشم‌به‌راه اومدن نینتندو وی جدیده و نمی‌تونه بیشتر از این صبر کنه. برای همین تصمیم به منجمدشدن می‌گیره تا وقتی که نینتندو بیاد تو بازار.
بعد مستر گریسن کثافت با یه معلم تکامل ریخته رو هم و ظاهراً مکتب خداناباوری رو توی کل جهان رواج داده با یارو.

خوب بود جدی. اگه بخوام از اول خیلی چیزها رو لو بدم اینجوری میشه:
یه زن که شغلش بچه‌به‌دنیاآوردن بوده، حالا فکر می‌کنه که آخرین بچه‌اش رو پیدا کرده و سعی می‌کنه خودش رو به عنوان پرستار بچه توی اون خونه‌ای که بچه‌هه زندگی می‌کنه استخدام کنه.
و ادامه‌ی ماجرا.

این رو هم قبلاً دیده بودم و باز حال داد دیدنش. شیطان میخواد توی هالوین مهمونی بگیره... زیاد توش کارتمن نداشت ولی خوب بود.

آیک‌محور و بی‌نظیر! خیلی عالیه. کارتمن از این تیپ‌های هارلی‌دیویدسونی زده و آیک هم عاشق معلمشون شده. واقعاً ذهن داغون سازنده‌ها رو به خوبی میشه توی این اپیزود دید. خیلی حال داد!

ماز مکعبی. چند نفر بیدار میشن و می‌بینن توی یه فضای عجیب گیر کرده‌ان. اتاق‌های مکعب‌شکل که به هم راه دارن... یه طراح ساختمون، یه دکتر، یه پلیس، یه دختر که ریاضیش خوبه، یه دیوونه، یه متخصص فرار از زندان. و حالا با استفاده از توانایی‌هاشون می‌خوان نجات پیدا کنن.

ایده‌ی فیلم خوب بود به نظرم. سری فیلم‌های اره در واقع باید از این الهام گرفته باشن. اما پرداختش خوب نبود. مثلاً بازی‌های در حد افتضاح، نداشتن منطق خوب، دیالوگ‌های تصنعی و... اره‌ها خیلی خوش‌ساخت‌تر از این بودن. توصیه نمی‌کنم در کل.

داستان باحالی داشت این قسمت. ولی اون‌قدرا خنده‌دار نبود... البته عصبانیت‌های مستر مکی و اون جمله‌های قصارش در مورد ان فوق‌العاده بود. هات‌داگ شکلاتی و...

این رو هم قبلاً دیده بودم... ولی باز حال داد. اصلاً آوردن این شخصیت‌ها توی محیط وارکرفت فوق‌العاده بود. در کل منتقل‌کردن کاراکترهاشون رو به محیط‌های دیگه خیلی خوب انجام میدن و همیشه هم خنده‌دار میشه.

برای سربه‌راه‌شدن اریک کارتمن مربی سگ میارن :))

چندتا فیلم کوتاهه از کارگردان‌های مختلف. بعضی‌هاش باحال بود. بعضی‌هاش کاملاً بی‌سر‌و‌ته و روشنفکری الکی‌ای. کلاً هم حال نکردم. کارگردان‌هاش:
جیم جارموش
اسپایک لی
ویم وندرس
و چندتای دیگه که توی لیبل‌های این پست نوشتم.